Witte steen bij het gedenken van overleden gemeenteleden

In het nieuwe kerkelijke jaar zal bij het gedenken van onze overleden gemeenteleden een extra element worden gevoegd. We waren al gewoon om te gaan staan. Er wordt een In Memoriam uitgesproken dat door de eigen predikant is gemaakt. Daarna zijn we stil. Vaak is daarbij ook een foto van de overledene te zien (als de nabestaanden dat goed vinden).

Nieuw is dat er voortaan ook een witte steen met de naam van de overledene en de overlijdensdatum wordt neergelegd in de kerk. Vandaag gaat dit gebruik in. De witte steen herinnert aan de belofte van God uit Openbaring 2:17. De witte steen is een symbool van vergeving en een nieuw begin. Een nieuw begin waar God ons wel iets van heeft geopenbaard maar dat ook nog onuitsprekelijk is. De witte stenen worden in de kerk geplaatst. Over de exacte plaats en wijze moet nog een verdere invulling komen. Je mag dat een gedachtenisplek noemen. De stenen herinneren ons aan hen die ons ontvallen zijn, die nu deel hebben aan Gods wereld. Zij blijven zichtbaar in onze gedachten. Op de laatste zondag van het kerkelijk jaar krijgen de nabestaanden deze witte steen mee, samen met de kaars, met daarop de tekst die centraal stond tijdens de afscheidsdienst. De kaars verwijst naar de belofte van de Here Jezus dat Hij het Licht des levens is.